Το να μας αποκλείσουν σε μία πόλη για ένα χρόνο σαφώς και είναι extreme σενάριο, αλλά η παρακάτω μαρτυρία έχει να κάνει με τον σχετικά πρόσφατο πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, κάτι ούτε παλιό ούτε μακρινό σε σχέση με μας… Δεν θα αναφέρω στο άρθρο την εθνικότητα και τις πεποιθήσεις του μάρτυρα, ο πολιτικός σχολιασμός είναι εκτός θέματος στη συγκεκριμένη περίπτωση. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η μαρτυρία και τι μπορούμε να αποκομίσουμε από αυτή, όσο ωμή, αποκρουστική και συγκλονιστική κι αν είναι:
«…Είμαι από την πόλη… Μεταξύ του 1992 και του 1995, ήταν σκέτη κόλαση. Για ένα χρόνο, έζησα και επέζησα σε μια πόλη 6000 κατοίκων χωρίς νερό, ηλεκτρικό, βενζίνη, ιατρική βοήθεια, αστυνομία ή πολιτοφυλακή, εταιρείες προμηθειών και οποιαδήποτε συνηθισμένη υπηρεσία ή κεντρική διοίκηση.
Σήμερα η οικογένεια μου είναι καλά προετοιμασμένη, κι εγώ καλά οπλισμένος. Έχω εμπειρία.
Δεν έχει σημασία το τι θα συμβεί: Σεισμός, πόλεμος, τσουνάμι, εξωγήινοι, τρομοκράτες, οικονομική διάλυση, εξέγερση. Το σημαντικό είναι ότι κάτι θα συμβεί. Τα παρακάτω είναι η εμπειρία μου:
Όταν άρχισαν όλα, κάποιοι από μας ήταν καλύτερα προετοιμασμένοι. Αλλά οι περισσότεροι από τους γείτονες μου είχαν φαγητό μόνο για λίγες μέρες. Μερικοί είχαν πιστόλια. Κάποιοι είχαν ΑΚ-47 ή λειόκανα.
Μετά από 1-2 μήνες, άρχισαν να δημιουργούνται συμμορίες, οι οποίες κατέστρεφαν τα πάντα. Τα νοσοκομεία, για παράδειγμα, μετατράπηκαν σε σφαγεία. Η αστυνομία ήταν απλά ανύπαρκτη. Περίπου το 80% του προσωπικού του νοσοκομείου έλλειπε.
Εγώ ήμουν τυχερός: Η οικογένεια μου εκείνη την εποχή ήταν αρκετά μεγάλη (ήμασταν 15 άνθρωποι σε ένα μεγάλο σπίτι με έξι πιστόλια και τρία ΑΚ-47) και επιβιώσαμε, οι περισσότεροι από μας τουλάχιστον.
Ερχόντουσαν κούτες βοήθειας αεροπορικώς κάθε 10 μέρες, αλλά δεν ήταν ποτέ αρκετές.
Πολύ λίγοι είχαν κήπους. Σε 3 μήνες άρχισαν να εξαπλώνονται φήμες ότι άνθρωποι πέθαιναν από την πείνα και το κρύο. Αφαιρέσαμε όλες τις πόρτες και τα κουφώματα από τα παράθυρα από εγκαταλειλημμένα σπίτια, καθώς και τα ξύλινα πατώματα και τα κάψαμε για να ζεσταθούμε.
Πολλοί πέθαναν από ασθένειες, ιδιαίτερα εξαιτίας του νερού (2 άτομα από τη δική μου οικογένεια). Πίναμε κυρίως νερό της βροχής, τρώγαμε περιστέρια, ακόμα και αρουραίους.
Τα χρήματα έγιναν άχρηστα πολύ γρήγορα. Γυρίσαμε στις ανταλλαγές. Για μια κονσέρβα κρέατος μπορούσες να έχεις μια γυναίκα. Είναι δύσκολο να μιλάω γι” αυτό, αλλά είναι αλήθεια. Οι περισσότερες γυναίκες που πουλούσαν τον εαυτό τους ήταν απελπισμένες μητέρες.
Όπλα, πυρομαχικά, κεριά, αναπτήρες, αντιβιοτικά, βενζίνη, μπαταρίες και φαγητό. Πολεμούσαμε γι” αυτά σαν ζώα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όλα αλλάζουν. Οι άνθρωποι γίνονται τέρατα. Ήταν αηδιαστικό.
Η δύναμη ερχόταν με τους αριθμούς. Αν έμενες μόνος σου, ήταν θέμα χρόνου να σε κλέψουν και να σε σκοτώσουν, ακόμα κι αν ήσουν οπλισμένος. Αυτό λέει η εμπειρία μου. Δεν τα βγάζεις πέρα μόνος σου. Μην απομακρυνθείς από την οικογένεια σου. Προετοιμαστείτε μαζί και διαλέξτε αξιόπιστους φίλους.
Πώς να κινείστε με ασφάλεια στην πόλη
Η πόλη χωρίστηκε σε μικρές κοινωνίες, ανάλογα με τους δρόμους. Ο δικός μας δρόμος (15 με 20 σπίτια) είχε περιπόλους (5 ένοπλοι άνδρες ανά μία εβδομάδα) που μας προστάτευαν από εχθρούς και συμμορίες.
Οι ανταλλαγές γινόντουσαν στο δρόμο. Περίπου 5 χιλιόμετρα μακριά υπήρχε ο δρόμος ανταλλαγών, και όλα ήταν καλά οργανωμένα. Το να πας εκεί όμως ήταν επικίνδυνο εξαιτίας των ελεύθερων σκοπευτών. Υπήρχαν επίσης και ληστές που έστηναν ενέδρες. Πήγα στο δρόμο ανταλλαγών μόνο 2 φορές, όταν έψαχνα πραγματικά σπάνια πράγματα, κυρίως αντιβιοτικά.
Κανείς δεν χρησιμοποιούσε αυτοκίνητα στην πόλη. Οι δρόμοι ήταν κλειστοί από ερείπια και εγκαταλελημμένα αυτοκίνητα. Η βενζίνη ήταν εξαιρετικά ακριβή. Αν κάποιος έπρεπε να πάει κάπου, πήγαινε νύκτα.
Ποτέ μην ταξιδεύετε μόνοι ή με μεγάλα γκρουπ που δίνουν στόχο. Πάντα 2-3 άτομα μαζί. Οπλισμένοι όλοι, ταξιδεύετε γρήγορα, στις σκιές, προτιμώντας τους δρόμους με ερείπια από τους ανοιχτούς.
Οι συμμορίες αποτελούνταν από 10-15 άτομα, ενώ μερικές μπορούσαν να φτάσουν τα 50. Αλλά υπήρχαν και πολλοί κανονικοί άνθρωποι, σαν τον καθένα μας, που σκότωναν και έκλεβαν. Δεν υπήρχαν καλοί και κακοί. Οι περισσότεροι ήταν κάπου στη μέση και έτοιμοι για το χειρότερο.
Τι κάναμε για καυσόξυλα
Αν και η πόλη ήταν περικυκλωμένη από δάσος, δεν υπήρχαν πολλά δέντρα μέσα σ” αυτήν. Ήταν μια όμορφη πόλη – Εστιατόρια, κινηματογράφοι, σχολεία, ακόμα και αεροδρόμιο.
Κάθε δέντρο στην πόλη και στο πάρκο της κόπηκε μέσα στους πρώτους 2 μήνες. Χωρίς ηλεκτρικό για μαγείρεμα και θέρμανση, καίγαμε ό,τι καιγόταν. Το ξύλο καίγεται γρήγορα.
Δεν είχαμε προάστια ή φάρμες – ο εχθρός ήταν στα προάστια και ήμασταν περικυκλωμένοι. Ακόμα και μέσα στην πόλη δε γνώριζες ποιός είναι ο εχθρός και ποιός ο σύμμαχος.
Ποιές γνώσεις μας χρειάστηκαν
Για να καταλάβετε καλύτερα την κατάσταση, σκεφτείτε πως πρακτικά ήταν μια επιστροφή στη λίθινη εποχή. Για παράδειγμα, είχα μια φιάλη υγραερίου, αλλά δεν την χρησιμοποιούσα για θέρμανση – αυτό θα ήταν πολύ ακριβό! Της τοποθέτησα έναν αντάπτορα για να γεμίζω αναπτήρες. Οι αναπτήρες ήταν πραγματικά πολύτιμοι. Αν κάποιος έφερνε έναν άδειο αναπτήρα τον γέμιζα και αυτός μου έδινε ένα κερί ή μια κονσέρβα.
Ήμουν τραυματιοφορέας. Σε αυτές τις συνθήκες, οι γνώσεις ήταν ο πλούτος μου. Πρέπει να είστε διερευνητικοί και ικανοί – η ικανότητα να επισκευάζετε πράγματα είναι πιο σημαντική κι από το χρυσό. Τα εφόδια μπορεί να τελειώσουν, αλλά οι ικανότητες σας θα συνεχίσουν να σας ταΐζουν. Θέλω πραγματικά να το τονίσω αυτό, πρέπει να μάθετε να φτιάχνετε πράγματα, να επισκευάζετε παπούτσια για παράδειγμα. Ο γείτονας μου ήξερε πώς να φτιάχνει κάτι σαν κηροζίνη για να δουλεύουν οι λάμπες. Δεν πείνασε ποτέ του.
Τι θα έκανα αν είχα 3 μήνες για να προετοιμαστώ
Μένω σε ένα ασφαλές διαμέρισμα και έχω και ένα σπίτι με καταφύγιο 5 χιλιόμετρα μακριά. Και εκεί διατηρώ απόθεμα 6 μηνών. Το σπίτι αυτό είναι σε χωριό, και οι περισσότεροι εκεί είναι καλά προετοιμασμένοι – τους δίδαξε ο πόλεμος.
Έχω 4 όπλα και 2000 σφαίρες για το καθένα.
Ασχολούμαι με την κηπουρική και έχω δικό μου κήπο.
Το ένστικτο μου δουλεύει σωστά. Όλοι γύρω μας λένε ότι όλα θα πάνε καλά, αλλά γνωρίζω ότι όλα καταρρέουν. Έχω τη δύναμη να κάνω ό,τι χρειαστεί για να προστατέψω την οικογένεια μου. Γιατί όταν διαλύονται όλα, πρέπει να είσαι έτοιμος να κάνεις άσχημα πράγματα για να κρατήσεις τα παιδιά σου στη ζωή και να προστατέψεις την οικογένεια σου.
Οι οικογένειες που μένουν μαζί συνδυάζουν τις γνώσεις, τις εμπειρίες και τις ικανότητες τους και αυτό είναι ευεργετικό.
Τι ακριβώς να βάλετε στο απόθεμα σας
Εξαρτάται – αν σκοπεύετε να ζήσετε σαν κλέφτης, χρειάζεστε μόνο όπλα και πυρομαχικά. ΠΟΛΛΑ πυρομαχικά.
Αν η κλεψιά δεν είναι για σας, σημειώστε φαγητό, είδη υγιείνης, μπαταρίες, συστήματα κατακράτησης βρόχινου νερού, αντικείμενα για τυχόν ανταλλαγές (μαχαίρια, αναπτήρες, σπινθηριστές, σαπούνι).
Επίσης, κάτι αλκοολούχο χωρίς ημερομηνία λήξης. Φτηνό ουίσκι για παράδειγμα. Πολλοί πέθαναν από κακή υγιεινή.
Θα χρειαστείτε απλά αντικείμενα σε μεγάλες ποσότητες – σακούλες σκουπιδιών για παράδειγμα, πάρα πολλές. Χαρτιά υγείας. Πιάτα και ποτήρια μιας χρήσης. Πολλά. Το ξέρω γιατί δεν είχα κανένα.
Για μένα, η υγιεινή είναι πιο σημαντική και από το φαγητό: Πυροβολείς ένα περιστέρι ή τρως ένα φυτό. Τι κάνεις όταν χρειάζεσαι αντισηπτικό; Αντισηπτικά λοιπόν, απορρυπαντικά, χλωρίνη, σαπούνι, γάντια και μάσκες.
Γνώση πρώτων βοηθειών, καθαρισμού πληγών και εγκαυμάτων. Ακόμα κι αν βρείτε γιατρό, ίσως να μην μπορείτε να τον πληρώσετε. Μάθετε επίσης να χρησιμοποιείτε αντιβιοτικά, και φτιάξτε ένα καλό απόθεμα απ” αυτά.
Να χρησιμοποιείτε τα απλούστερα όπλα. Έχω ένα 45άρι Glock που μου αρέσει πολύ, αλλά είναι σπάνιο στα μέρη μας. Γι” αυτό έχω και δύο πιστόλια ΤΤ (τα έχουν όλοι εδώ και βρίσκεις εύκολα πυρομαχικά). Δεν μου αρέσουν τα ΑΚ-47, αλλά και πάλι, έχουν όλοι οπότε έχω κι εγώ.
Πρέπει να κρατάμε μικρά αντικείμενα: Μια γεννήτρια είναι καλή, αλλά 1000 αναπτήρες BIC είναι καλύτεροι. Η γεννήτρια τραβά την προσοχή, ενώ οι αναπτήρες είναι συμπαγείς, φτηνοί και χρησιμοποιούνται πάντα σε ανταλλαγές.
Συνήθως συλλέγαμε νερό της βροχής σε 4 μεγάλα βαρέλια και μετά το βράζαμε. Υπήρχε ένα ποταμάκι, αλλά το νερό του χαλούσε πολύ γρήγορα. Πρέπει επίσης να έχουμε δοχεία: βαρέλια και κουβάδες.
Περί πολύτιμων μετάλλων
Είναι πολύ χρήσιμα, αντάλλαξα ό,τι χρυσό και ασήμι είχα με πυρομαχικά. Κάποιες φορές, βρίσκαμε δολάρια και μάρκα. Αγοράσαμε κάποια πράγματα με αυτά, αλλά αυτό γινόταν σπάνια και οι τιμές ήταν αστρονομικές. Για παράδειγμα, μια κονσέρβα με φασόλια κόστιζε 30 με 40 δολάρια.
Τα ντόπια χρήματα σύντομα απαξιώθηκαν και για ό,τι χρειαζόμασταν απλά κάναμε ανταλλαγές.
Για το αλάτι (και όχι μόνο)
Το αλάτι ήταν πολύ ακριβό, αλλά ο καφές και τα τσιγάρα ήταν ακριβότερα.
Είχα πολλά αλκοολούχα ποτά και έκανα ανταλλαγές χωρίς πρόβλημα. Η κατανάλωση αλκοόλ δεκαπλασιάστηκε σε καιρό πολέμου. Ίσως σήμερα πρέπει να διατηρούμε απόθεμα τσιγάρων, αναπτήρων και μπαταριών – πιάνουν πολύ λίγο χώρο.
Εκείνη την εποχή δεν ήμουν λάτρης της επιβίωσης, της προετοιμασίας, της αυτοάμυνας. Δεν είχαμε χρόνο να προετοιμαστούμε: Για πολλές μέρες πριν τον αποκλεισμό οι πολιτικοί στην τηλεόραση επαναλάμβαναν ότι όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιο, και ότι δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας. Όταν μας ήρθε ο ουρανός σφοντύλι, παίρναμε ό,τι βρίσκαμε.
Πηγή
